شهید شاخص | انتشار زندگینامه، وصیّت نامه، پوستر و پانزده تصویر کمتر دیده شده از سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی
زندگینامه ی مختصر سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی
فرزند: سیّد حسین
محلّ تولّد: اسیر
تاریخ تولّد: 1341/10/01
محلّ شهادت: شلمچه
تاریخ شهادت: 1366/07/23
سال 1341 در خانواده ای مذهبی در روستای «اسیر» دیده به جهان گشود. از کودکی در مراسم نماز جماعت شرکت می کرد و با اوج گیری قیام مردم مسلمان ایران علیه رژیم طاغوت در راهپیمایی ها حضوری فعّال داشت. با شروع جنگ تحمیلی، جبهه های نبرد را بستر مناسبی برای تزکیه و تهذیب نفس یافت. بعد از مدّتی به عضویت رسمی سپاه درآمد و با توجّه به لیاقت و شایستگی هایی که نشان داد به سِمَت معاون تخریب تیپ المهدی (عج) انتخاب شد. سرانجام آن عارف عاشق در تاریخ 23 مهرماه 1366 در منطقه ی عملیاتی شلمچه بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید و با اجداد طاهرینش محشور شد.
مادرش درباره ی شهادت شهید بیژنی می گوید: چند سال پیش از شهادت ایشان، در خواب دیدم که حضرت ابوالفضل العبّاس (علیه السّلام) در حالی که بر اسب سفیدی نشسته بود، پرچم سبزی را کنار منزل ما قرار داد. از ایشان پرسیدم این بیرق برای چیست؟ فرمود از آن سیّد عبدالله بیژنی است. آن شب 27 ماه صفر بود و من یقین کردم که عبدالله در چنین شبی به شهادت می رسد و سرانجام نیز چنین شد.
او به شیدایی مرید عشق بود
زنده جان بود و شهید عشق بود
پوستر قسمتی از وصیّت نامه ی سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی
امام روح الله، چون آیینه ای است که تجلّی گاه نور خدا و امام زمان (عج) است. مواظب باشید از کسانی باشید که شایستگی تابیدن این نور به خودتان و قلوبتان داشته باشید. خداوند نورش را بر قلب او تابیده؛ او هم بر شما می تاباند.
جهت دریافت کیفیت اصلی این پوستر در سایر A4 بر روی آن کلیک فرمایید.
وصیّت نامه ی سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی
بسم الله الرّحمن الرّحیم
نگویید کسانی که در راه خدا کشته می شوند، مرده اند بلکه زنده اند، ولی شما شعورِ درک آن را ندارید. (بقره / 154)
بارخدایا! در آغاز با تمام وجود تو را شُکر می گویم از این جهت که به من لُطف نمودی و از نعمت های خودت بهره مند کردی. عُذر میخواهم از جهت گذشته؛ از این که نتوانستم شکرگذار باشم. کُفر (ناسپاسی) هم ورزیدم.
خدایا! در محضر خَلق، زبان به اعتراف می گشایم و می گویم یک آن، تو را بندگی نکردم. خدایا! من بد می کردم. تو لُطف می کردی؛ من گناه می کردم تو مرا نجات می دادی. از اینکه مرا در خانواده ای مسلمان، شیعه و آن هم از خاندان مولا علی (علیه السّلام) به دنیا آوردی، تو را سپاس.
شاید این آخرین وصیّت نامه ام باشد که می نویسم چون داغ عزیزان بسیار دیده ام، بدن های پاره پاره و سوخته شده ی برادرانم را دیده و با دلی پر از درد و هِجر عزیزان، به سوی میدان نبرد می روم. امیدوارم از خدا که توفیق کشیدن بار رسالت عزیزان از دست رفته چون «علی ناظم پور» که به حقّ، حقّی عظیم بر گردنم دارد، بتوانم به منزل برسانم.
ای مردم! از یاد خدا و ذکر اهلبیت عصمت و طهارت (علیهم السّلام) غافل نشوید. از یاد مصیبت های مولا حسین (علیه السّلام) و یارانش غافل نشوید. همه ی این جانفشانی ها و از خود گذشتگی ها، مرهون قیام بی نظیر مولا ابا عبدالله الحسین (علیه السّلام) است. قیامی که تاریخ و دنیا دیگر به خود نخواهد دید. هیچ ظلمی نیست مگر اینکه در حقّ مولا حسین (علیه السّلام) و اهل بیتش روا داشتند.
مردم! بیدار باشید. شما پیروان مولا حسین (علیه السّلام) هستید که با فرزند عظیم الشأن او به خونخواهی خون خدا، حسین بن علی (علیه السّلام)، قیام کرده اید. انتقام همه ی این مظلومیت ها (را) به یاری خدا و حضرت حجّت بن الحسن العسکری (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) خواهیم گرفت. حال زمانی گرفته که دیگر ظلم نباشد. معصومین قیام کرده اند تا ظلم نباشد نه اینکه شخص نباشد. وقتی ظلم ریشه کن شد، یعنی قیام آنان به ثمر رسیده و انتقام ظلم هایی که به آنها شده، گرفته شده است.
مردم! امام خمینی، امام روح الله، چون آیینه ای است که تجلّی گاه نور خدا و امام زمان (عج) است. مواظب باشید از کسانی باشید که شایستگی تابیدن این نور به خودتان و قلوبتان داشته باشید. خداوند نورش را بر قلب او تابیده؛ او هم بر شما می تاباند. این عزیزانی که راه پیموده و به معبود رسیده اند، از پرتو نورافشانی اوست. چرا که قبل از او این چنین نبود؟ مگر جوان نبود؟ مگر شیعه نبود؟ مگر ظلم و ظالم نبود؟ خلاصه هر چه بگویم کم است و شاید چیزی در عوض این نعمت بزرگ الهی نباشد.
در پایان این را می گویم: قدرشناس امام و این نهضت باشید. شُکر و قدرشناسی به این است که هر چه امام میگوید، عمل کنید. بهانه جو نباشید. در این وادی، بهانه و توجیه کردن به هر نحوی (و به هر بهانه ای) بهانه ی فرزند، خانه، زندگی، هیچیک نباید مانع از این شود که حرف امام مان را زیر پا بگذاریم. هر چند ظاهراً خود را طرفدار او و راهش بخوانیم. اگر فرمود (که) جبهه واجب است، دیگر شکّی در آن نیست. باید بروید و گوش کنید. این حرف امام است.
به آنهایی می گویم که خود را مطیع اوامرش می دانند و در این امر هیچ شکّی ندارند؛ امام می فرماید: اگر در این مملکت یک خانواده بماند و از یک خانواده، یک نفر، وظیفه و تکلیف او جنگ است. جنگ است جنگ. آری شیعه بودن ساده نیست و هر کس خود را شیعه نخواند. که این عظمت نصیب هر کس نیست؛ باید خود را فروخت به یک جمله ی امام؛ به یک اشاره ی امام. آری مردم! امام صادق (علیه السّلام) و امام حسن مجتبی (علیه السّلام) قیام نکرده اند، چون که چنین شیعیانی نداشته اند و به دنبال چنین پیروانی می گشتند.
مردم! روزی امام زمان خواهد آمد که شماها شیعه باشید و یاریاش کنید نه به عنوان تکلیف و با دودلی، (بلکه) به عنوان عشق. به عشق سر دادن و پاره پاره شدن؛ خود را تسلیم (او کنید) و معشوق اوامرش باشید.
سعی کنید شیعه باشید و هر چه غیر خدا است از قلبتان بزدایید با پیروی بی چون و چرا کردن از امام.
خداحافظ همگی شما
به امید پیروزی اسلام و ظهور آقا امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف)
در پایان از پدر و مادر زجر کشیده ام عاجزانه تقاضا می کنم که مرا حلال کنید. طوری باشید که آبروی اسلام و شیعه و قیام امام حسین (علیه السّلام) آبرومندتر و زنده تر شود. برادران عزیزم! شما نیز سعی کنید راه و عقیده و خواسته ام را از دل و جان پذیرا باشید. در این راه از هیچ چیز واهمه نداشته باشید که خداوند با صابران است. از شماها میخواهم مرگ سرخ من مشعلی باشد برای شما.
مادرم! می خواهم مرگم برایت نوری باشد که قلبت (را) روشن کند و نعمتی بزرگ برایت باشد. تا تو هم در این راه بی بهره نباشی. در شبها و نیمه شبها با خدای خودت زمزمه ای داشته و از یادش غافل نشوی. خداوند همه ی ما را به لُطف و کرمش ببخشاید. إن شاءالله در قبرستان شهید شهزه دفنم نمایید.
خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدی (عج) خمینی را نگهدار
1365/11/07
سیّد عبدالله بیژنی
پانزده تصویر کمتر دیده شده از سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی در کنار مرحوم حاج شاهرخ نوری (پدر چهار شهید : سردار شهید حاج علی نوری، سردار شهید حاج محمّد نوری، شهید حاج غلام نوری، شهید حاج حسین نوری)
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی در کنار رزمنده ی جانباز سیّد محمّد علی موسوی
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی در کنار سردار شهید احمد اسدی (فرمانده ی گردان تخریب تیپ 13 امیرالمؤمنین علیه السّلام) و شهید حاج غلام نوری
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی در کنار شهید حاج غلام نوری و رزمنده ی جانباز سیّد عبدالرّسول موسوی
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی در کنار سردار شهید غلام زارعی (فرمانده گردان تیپ 17 قم) و شهید حمزه عبداللهی
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی در کنار شهید حاج غلام نوری و رزمنده ی پاسدار عبدالرّسول عبداللهی
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی در کنار سردار شهید عبدالعلی ناظم پور (فرمانده تخریب تیپ 33 المهدی عج) و شهید حاج غلام نوری و رزمنده ی جانباز سیّد محمّد علی موسوی
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی
سردار شهید حاج سیّد عبدالله بیژنی در کنار سردار شهید حاج علی نوری (فرمانده گردان ابوذر)
نهج الشهداء
سنگر حفظ و نشر آثار شهدای بخش های گله دار و اسیر
www.Nahj-Shohada.ir
