زندگی نامه و وصیّت نامه ی شهید عبدالحسین غلامزاده
زندگی نامه ی بسیجی شهید عبدالحسن غلامزاده
فرزند: نصرالله
محلّ تولّد: اسیر
تاریخ تولّد: 1335/6/8
تاریخ شهادت (مفقودیّت): 1364/4/20
محلّ شهادت: سومار
تاریخ رجعت و دفن: 1389/9/25 – بعد از 25 سال
سال 1335 در روستای «اسیر» در خانواده ای متوسّط متولّد شد و با آداب اخلاق اسلامی، پرورش یافت. تا سال پنجم ابتدایی در زادگاهش به تحصیل ادامه داد. سپس به دلیل امکانات آموزشی از ادامه ی تحصیل محروم ماند. جوانی مؤدّب و با ایمان بود و زندگی را وقف خدمت به مردم کرده بود.
در دوران تاریخ ساز پیروزی انقلاب، با شور و شوقی وصف ناپذیر در تظاهرات شرکت کرد. پس از آن که درخت آرزوهایش به بار نشست، در جمع جان برکفان بسیج به پاسداری از دستاوردهای انقلاب همّت گمارد. هنگامی که استکبار جهانی تهاجم گسترده ای را علیه انقلاب آغاز کرد، آن مرد الهی با گذشتن از همه ی تعلّقات مادّی به مبارزه با اشغالگران پرداخت.
آخرین اعزام وی به جبهه، سحرگاه شانزدهم ماه مبارک رمضان بود. پس از مناجاتی عارفانه با خدا، در حالی که لبخند رضایت بر لب داشت، با همسرش وداع کرد. در عملیات قدس3 پس از جهادی قهرمانانه با دشمن، بر اثر انفجار مین به دیدار حقّ شتافت.
شهید عبدالحسین غلامزاده و مفقودالاثر شهید عبدالرحیم رنجبر از شهدای شهر اسیر فارس
وصیّت نامه ی بسیجی شهید عبدالحسن غلامزاده
بسم الله الرّحمن الرّحیم
«وَ قاتِلُوهُم حَتّی لا تَکُونَ فِتنَةٌ و یَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ للهِ...» (انفال/39)
با تجاوزگران و کُفر پیشگان به ستیز بپردازید تا فتنه محو گردد و آثار فتنه گران نابود شود.
با سلام به پیشگاه احدیّت و پیامبران الهی به خصوص پیامبر آخرالزمان (ص) و جانشینان بر حقّ او و سلام و درود به امام امّت و شهدا راه حقّ و رزمندگان جان بر کف و سلام بر اسیران در بندِ عراق، وصیّت نامه ام را آغاز می نمایم.
اینک شیاطین به حکم {خوی} تجاوزگرانه ی خود به نیروهای الهی و راهیان راه خدا، یورش برده و بر آنان تاخته و عملاً مانع توسعه ی آنان گشته و سدّ راه دین خدا شده اند. این بزرگترین ستمی است که به مستضعفین شده است.
در چنین شرایطی مسلمانان باید با پیکار و نبرد با فتنه ها، موانع را برداشته و دین خدا را گسترش دهند و بدینوسیله از خود رفع ستم نمایند و اینک بر هر فرد مسلمان واجب شده است که در این راه قدم بردارد.
و نیز بنده ی حقیر به عنوان یک فرد مسلمان با روشنی دیده دل و آگاهانه {و} با شوق تمام، برای دوّمین بار عازم جبهه می شوم تا به ندای حسین زمان لبّیک گفته باشم. از خداوند می خواهم که در این راه ما را موفّق بدارد.
سخنم با آن برادران مؤمن که به جز پاسداری از خون شهدا و ادامه دادن راه ولایت فقیه، هدف دیگری ندارند، (این است که به آن ها) توصیّه می کنم در این راه ثابت قدم باشند و دلسرد نشوند. شما در تاریخ دیده اید که همیشه اسلام و فرزندان اسلام، گرفتار شیاطین روشنفکر و منافقان کوردل بوده اند که با شایعه پراکنی و با زبان تفرقه، با راهکارهای مختلف به آن ها حمله ور می شده اند. و می دانم شما در این راه دلسرد نخواهید شد که متّکی به خدا هستید و به خاطر خدا هم قدم بر می دارید و مزد آن را از خدا بخواهید، نه از بنده ی خدا.
امام را فراموش نکنید و همیشه به فرمان گهربارش گوش فرا دهید و به آن عمل کنید. شما می دانید سخن مهمّ امام، تأکید بر وحدت شماست. اگر می خواهید در راه امام حرکت کنید و اگر می خواهید اسلحه ی افتاده ی شهدا را بردارید، باید وحدت داشته باشید وگرنه در صف محشر، همین شهدا گلوی تک تک شما را خواهند فشرد و شما را به حساب خواهد کشید.
امّا جنگ را فراموش نکنید و جبهه ها را خالی نکنید و به یاری رزمندگان عزیز بشتابید که سعادت شما در آن است.
و امّا خواهران مؤمنه! سنگرهایتان که همان رعایت حجاب و پاسداری از خون شهداست، (را) حفظ نمایید و برای رزمندگان در سنگر توحید و عزّت و شرف (یار) باشید.
و امّا بعد؛ مادر و همسر و بستگانم! مرا حلال کنید و چنانچه شهید شدم، در سوگ من زیاد ناله نکنید. چون بنده از شهدا بهتر نبودم. صبور باشید که خداوند با صابران است.
اگر جسدم را آوردند کنار شهدا مرا به خاک بسپارید و اگر امکان باشد، جسدم را به دوستان نشان دهید.
به امید پیروزی رزمندگان اسلام و آزادی اسرا
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
عبدالحسن غلامزاده
1364/2/1
سنگر حفظ و نشر آثار شهدای مناطق گله دار و اسیر
www.Nahj-Shohada.ir
