زندگی نامه و وصیّت نامه ی بسیجی مفقود الاثر شهید عبدالرّحیم رنجبر
زندگینامه ی بسیجی مفقودالاثر شهید عبدالرّحیم رنجبر
فرزند: علی
محلّ تولّد: آبادان
تاریخ تولّد: 1345/05/25
محلّ شهادت: سومار
تاریخ شهادت (مفقودیّت): 1364/04/20
در سال 1345 در «آبادان» در خانواده ای متوسّط و عاشق ولایت دیده به جهان گشود. تحصیلاتش را تا کلاس سوّم راهنمایی ادامه داد. نوجوانی با ایمان و فداکار بود. با شروع جنگ خانمان سوز عراق علیه ایران، همراه خانواده به زادگاه پدری اش روستای «اسیر» مهاجرت کرد.
صحنه های دلخراش تجاوز به آبادان و آوارگی هزاران هم وطن، لحظه ای از ذهنش خارج نمی شد. با آنکه در سنّ و سال کمی بود، همراه گروهی از رزمندگان عازم جبهه شد. پس از آن سه بار دیگر در جبهه های کردستان و خوزستان با دشمن پیکار کرد. آخرین اعزامش به جبهه ماه مبارک رمضان بود. در حالی که در منطقه ی سومار مشغول شکار تانک های دشمن بود، در جنگ و گریز میدان نبرد مفقود شد. یاران به امید بازگشت آن چابک سوار عشق، به کرانه های انتظار چشم دوخته اند.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
جهت شادی روحش صلوات
(اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم)
وصیّت نامه ی بسیجی مفقود الاثر شهید عبدالرّحیم رنجبر
بسم الله الرّحمن الرّحیم
«وَ مَن یُقاتِل فِی سَبیلِ اللهِ فَیُقتَل أو یَغلِب فَسَوفَ نُؤتِیهِ أجراً عَظیماً» (نساء74)
با اقرار به وحدانیّت خدا و نبوّت حضرت محمّد (ص) و امامت حضرت علی (ع) و یازده فرزندانش و همچنین حساب و کتاب روز قیامت که همه ی مخلوقات روی زمین را مورد سؤال و جواب قرار می دهد، وصیّت نامه ام را به شرح زیر آغاز می کنم:
با درود و سلام به پیشگاه امام زمان (عج) و نائب بر حقّش امام امّت و درود و سلام بر امّت مسلمان و شهید پرور و سلام بر ارواح طیّبه ی شهدا از صدر اسلام اِلی کربلای ایران؛ و سپاس پروردگار جهانیان را که ابتدای کار ما را سعادت و پایان کار ما را شهادت قرار داد. در این بُرهه از زمان، که راهی جبهه ی نور علیه ظلمت می شوم، از روی آگاهی کامل این راه پر افتخار را انتخاب کرده ام و هیچ زوری مرا به این راه نکشانده است. بلکه عشق به خدا و امام زمان (عج) و لبّیک گفتن به ندای «هَل مِن ناصرٍ یَنصُرُنی» امام خمینی بت شکن و یاری اسلام و مسلمین و مستضعفان و رزمندگان در جبهه ی حقّ، مرا به این راه کشانده {است}.
چند سخنی دارم با شما عزیزان؛ هر چند قابل نیستم که این حقیر با شما ملّت آگاه، سخن بگویم ولی مِن باب تذکّر، چند کلمه ای با شما سخن دارم {و آن اینکه} مسئولیت بزرگی بر دوش ماست و این مسئولیت را احساس کنید و لحظه ای از پا ننشینید و امیدوارم خدا این ملّت را یاری {کند} و پیروز گرداند.
و ای مردم! به خاطر خدا و اسلام، تلاش کنید. وحدت کلمه را حفظ کنید. اگر اختلاف در میان شما پیدا شود و خدای ناکرده اوج گیرد، نهضت به شکست می رسد و این مسأله باعث ذلّت می شود. زیرا منافقین، دشمن خود یعنی اسلام را شناخته اند و در صدد نابودی اسلام هستند که این فکری پوچ و غلط است. ای مردم! تا می توانید از روحانیّت در خطّ امام و متعهّد و آگاه که می توانند ما را راهنمایی کنند پشتیبانی نمایید.
و از خواهران می خواهم که حجاب را رعایت کنند؛ چون حجاب سیاه شما، کوبنده تر از خون سرخ من است بر دَهان اجانب. از برادران هم قریه ام می خواهم که نگذارند خون سرخ شهیدان خشک شود و سلاح بر زمین افتاده ی آنها را بردارند. و از پدر و مادرم و برادرانم و خواهرانم می خواهم که مرا حلال کنند و در مرگم شیون و زاری نکنید. به یاد اباعبدالله الحسین (ع) و بی کسی حضرت زینب (س) اشک بریزید و از رفقا و دوستان و آشنایان می خواهم که اگر رنجشی از من دیده اند، این حقیر را حلال کنند و همگی شما را به خداوند بزرگ می سپارم.
و از مسئولین محترم تقاضامندم چنانچه به یاری خداوند، شهادت نصیبم شد، جسدم را به روستای اسیر گله دار ببرند و در کنار گلگون کفنان دیگر در دارالشّهید شهزه به خاک بسپارند. از مسئولین می خواهم پیش از اینکه جسدم را دفن کنند، تابوتم را بر زمین بگذارند تا جمیع دوستانم برای آخرین بار مرا ببینند. این حتمی باشد و مبادا وصیّتم را عملی نکنید.
خداحافظ همگی شما
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
حقیر گنهکار عبدالرّحیم رنجبر
16/4/1364 – دشت عبّاس
